Hoe moet je gedrag ontwerpen: SWAC
Er is veel zeer interessant onderzoek gedaan op het gebied van gedragsverandering. En het kan behoorlijk ingewikkeld worden. Daarom hebben we het weer vereenvoudigd. Laten we zonder verder oponthoud eens kijken naar de SUE | SWAC-tool©. Het is vooral een zeer gebruiksvriendelijke tool. Het legt uit welke vier puzzelstukjes je moet oplossen om een context te creëren die iemand overtuigt om iets te doen en te laten blijven doen. Wat de tool in de praktijk zo gebruiksvriendelijk maakt, is dat wanneer je iets wilt ontwerpen voor gedragsverandering, je jezelf slechts vier simpele vragen hoeft te stellen:

Wanneer het nieuwe gedrag niet plaatsvindt, ontbreekt tenminste één van die vier elementen. De belangrijkste implicatie hiervan is dat door het gebruiken van de SUE | SWAC Tool© als gids je snel kan identificeren wat mensen ervan weerhoudt om het gewenste gedrag uit te voeren.
Als een voldoende mate van bekwaamheid (CAN) om een gedrag uit te voeren gepaard gaat met de bereidheid (WANT) om dat gedrag te vertonen, dan is het enige dat nodig is om het gedrag te laten plaatsvinden, iemand in actie te brengen (SPARK) op de Moments that Matter.
Misschien merk je dat er in de tool Moments that Matter staan. Niet één moment, maar meerdere momenten. Zoals we hebben geleerd, gebeurt gedragsverandering niet van de ene op de andere dag. Meestal moet iemand meer dan eens aan het gewenste gedrag worden herinnerd voordat het in de eerste plaats gebeurt. Bovendien wordt gedrag gemakkelijker wanneer het wordt herhaald. Daarom moeten we ervoor zorgen dat we iemand opnieuw en opnieuw (AGAIN) het signaal geven (SPARK) om het gewenste gedrag te activeren. Je moet dus meerdere interventies ontwerpen op meerdere momenten die ertoe doen. In de praktijk ziet je interventie strategie er ongeveer zo uit:

Het doel van de meeste interventiestrategieën is niet alleen om gedrag te veranderen, maar om dit nieuwe gedrag te veranderen in routinegedrag (een gewoonte), zodat het nieuwe gedrag blijft hangen
Onthoud dat het gewenste gedrag ook nieuw gedrag is voor mensen en daarom is het belangrijk om gedrag steeds opnieuw aan te wakkeren. Alleen dan zal het gedrag plaatsvinden, zoals hierboven geïllustreerd als de Behavioural Change threshold. Wanneer je doel is om herhaalgedrag te ontwerpen, is het bijna vanzelfsprekend dat je ervoor moet zorgen dat het gewenste gedrag herhaaldelijk wordt uitgevoerd. Als je iemand keer op keer nieuw gedrag kunt laten vertonen, kan het een automatisme worden.
Het resultaat is dat iemand niet meer hoeft na te denken over het nieuwe gedrag, hij of zij doet het gewoon. Op deze manier kan het een gewoonte worden. Bovenstaand model geïllustreerd als de HABIT THRESHOLD. Zoals Aristoteles al zei:
We zijn wat we regelmatig doen.
Hij voegde eraan toe: ‘Excellentie is dus geen handeling, maar een gewoonte’. Samengevat: hoe vaker je iets doet, hoe makkelijker het wordt. Zo, daar heb je het: de vier elementen die je nodig hebt om gedrag te veranderen.
Citaat van Aristoteles, oude Griekse filosoof, wetenschapper en arts, 384 BC-322 BC, geen originele bron bekend.
Hoe moet je gedrag ontwerpen: Vermogen (CAN)
Voordat we met de tool aan de slag gaan, gaan we nog even terug. Als Behavioural Designers is ons uitgangspunt om te ontwerpen voor iemands systeem 1.
Het is onze taak om mensen te helpen betere beslissingen te nemen zonder dat ze hoeven na te denken.
Dit is de basis van dit model. Als je kijkt naar bereidheid (WANT) en vermogen (CAN) is er iets heel interessants en belangrijks aan de hand. We zijn allemaal zo gewend (en getraind) om de beste argumenten, deals, aanbiedingen, beloningen of beloften te hebben om iemand (of onszelf) te overtuigen. Historisch gezien zijn we allemaal gevormd rond motivatie (WANT). Als we iets moeten verkopen, zijn we vastbesloten om te proberen koopbereidheid te creëren. Als een persoonlijk besluit faalt, is onze eerste (geconditioneerde) conclusie dat we het niet graag genoeg hebben gewild om de zelfdiscipline vol te houden.
Wat als ik je vertel dat ervoor zorgen dat iemand iets wil vaak niet het krachtigste uitgangspunt is om gedrag te veranderen? Iemand het gewenste gedrag willen (WANT) laten uitvoeren, is slechts één kant van de medaille om dingen voor elkaar te krijgen. Het is zelfs niet de meest glanzende kant van de medaille. Dit is waarom. Er is iets bijzonders aan de hand met de bereidheid van mensen om te veranderen; het gaat op en neer. Als we dit relateren aan onze fundamentele know-how over menselijke besluitvorming, is dit volkomen logisch, omdat:
Bereidheid om te veranderen vereist cognitieve actie.
Het is een systeem 2-activiteit zoals zelfbeheersing en focus. Je besluit cognitief dat je iets wilt. Dit bepaal je bewust. Ik wil afvallen, ik wil geld besparen, ik wil recyclen, ik wil meer tijd met mijn kinderen doorbrengen. We hebben geleerd dat ons systeem 2 slechts een beperkte bandbreedte heeft. Daarom hapert je bereidheid om te veranderen, het gaat in golven op en neer. Dit is de reden waarom de meeste goede voornemens voor het nieuwe jaar mislukken. Op 1 januari WIL je afvallen, of je WILT stoppen met drinken of je WIL naar de sportschool. En dan komt de verjaardag van je beste vriend. Of je hebt een hele nacht geslapen omdat dat dierbare nageslacht van je weigerde te slapen. En nu wil je niet meer sporten en niet meer drinken. Je wilt liggen op de bank (slaaptekort is geen wandeling in het park) of een feestje hebben (hey, je vriend wordt maar één keer 40). Je voelt alsof je het verdient (je systeem 2 post-rationalisatie werkt op volle snelheid voor je) en dus begin je volgende maand. Je KAN het vandaag gewoon niet doen. Je bereidheid om gedrag te veranderen is als een microfoon op een leeg podium gevallen. Dit is volkomen menselijk, maar iets waar we rekening mee moeten houden bij het ontwerpen voor gedragsverandering. Chaos Aap in overvloed!
Gelukkig heb je als Behavioural Designer een troef in handen door gedrag heel eenvoudig te maken. Ons brein HOUDT van simpel. Bonus is dat als dingen eenvoudig zijn, we dingen kunnen doen zonder dat we veel bereidheid nodig hebben. Daarom beginnen we altijd met het nadenken over mogelijke CAN-interventies. Dit is ontwerpen voor systeem 1. De beste ideeën voor gedragsverandering zitten in hun kern vermogen-ideeën.
Iets heel gemakkelijk maken om te doen, is iets dat weinig of geen cognitieve actie van iemand vereist.
Laat me illustreren hoe dit kan werken met een voorbeeld uit de praktijk. De meeste mensen willen (WANT) geld besparen, maar velen vinden het moeilijk om te doen (CAN). Je zou spaargedrag kunnen ontwerpen zonder de bereidheid om te veel te sparen echt te benadrukken, maar daarvoor in plaats te focussen op het gemakkelijker maken van spaargedrag. Dit is precies wat Bank of America deed. Hun menselijk inzicht was dat mensen wel geld wilden besparen, maar dat ze het nooit deden (zeker het maken van regelmatige bijdrages was moeilijk). Ze hebben een programma geïntroduceerd genaamd ‘Keep the Change’. Waar het op neerkomt, is dat elke keer dat een klant met zijn of haar bankpas betaalt voor dagelijkse aankopen zoals koffie kopen, naar de stomerij gaan, enzovoort, ze hun aankoop afronden naar het dichtstbijzijnde bedrag in dollars en het wisselgeld overmaken van iemands bankrekening naar hun spaarrekening — of naar de spaarrekening van hun kind.
Vanuit JTBD-oogpunt,vind ik het laatste trouwens briljant: veel ouders willen geld sparen om hun kinderen wat geld op de bank te laten hebben als ze naar de universiteit gaan of anders wat extra geld nodig hebben. Dus, laten we zeggen dat je iets van $ 4,60 moet betalen, dan wordt $ 0,40 automatisch overgemaakt. Je hoeft er niet over na te denken, het is gewoon heel eenvoudig voor je gemaakt. Het resultaat van deze Behavioural Design interventie heeft veel impact gehad. Sinds de lancering van het programma in september 2005 hebben meer dan 12,3 miljoen klanten zich ingeschreven, wat een besparing opleverde van in totaal meer dan 2 miljard dollar. Van alle nieuwe klanten schrijft 60% zich in voor het programma en Bank of America meldde dat 99% van de mensen die zich bij het programma hebben aangemeld, bij het programma zijn gebleven.